|
Ik zou soms de winter wel willen overslaan
Gelijk naar de lente
Knoppen en kiemen die zich langzaam openen
In de winter staat dat toch op een laag pitje
Ik verdraag het soms niet
Een lente
Een ontwaken van mijn zintuigen
Verbreding van mijn verbeelding
Zonder donker geen licht
Geen ontwaken na afsterven
Slechts ik kan enkel zeggen
Dat het zo hoort
Ik verwacht wel zon
Die schijnt ook wel
En hoop altijd wel op regen
Niets boven vers, groen gras
Of een narcis, een 'daffodil'
Met zijn wit gele ziel
Heeft bepaalt dat hij vanzelf wel komt
Elk jaar, telkens weer
Maar mocht ik echt kiezen
Dan koos ik voor een leven
Met jou hier
Midden in het gewas.
|
