|
|
willemvdf - 14:36 09-02-2006 |
|
|
laat nu alles wat je weet doorheen je vingers glijden
spoel de korrels die je pijn doen naar de zee en laat
betijen
mengen met de aarde als je weent
mijn Moeder lief
|
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 16:09 16-04-2015 |
|
|
|
Sterk gedicht. Het woord betijen vind ik hier erg fraai. De titel zou ook "rouw" kunnen zijn.
|
|
Reactie gegeven door DianneSoeters - 13:11 13-02-2006 |
|
|
|
ik vind het een mooi sprekend dichtje maar moest wel lachen om de in memoriam dianne soeters reactie. Ik heb dit graag gelezen.
groet, Dianne
|
|
Reactie gegeven door Timbre - 13:35 11-02-2006 |
|
|
|
Oeps ik zie dat ik dingen door elkaar haal........ik las: Willem vdf In Memoriam Dianne Soeters...........
en uitstuffen gaat niet meer.......
verschoning dus..........
|
|
Reactie gegeven door Timbre - 13:27 11-02-2006 |
|
|
|
Is dit echt een in memoriam Willem?
Dan is het alleen maar mooi. Betijen......wie zou dat niet willen zo één worden met de zee.........
----------------------------------------------------------------------
Even over de naam: ik kreeg laatst een mail van een oude schoolvriendin die Lilian Soeters heet. En die nu in Dordrecht woont. Ze woonde in Rotterdam net als ik. Zo dicht bij elkaar zie ik ineens dezelfde namen.....wonderlijk........
----------------------------------------------------------------------
Mooi klein en subtiele ode.......
----------------------------------------------------------------------
|
|
Reactie gegeven door willemvdf - 16:04 10-02-2006 |
|
|
|
Het samenvloeien van water en aarde is het verdriet dat 'aarding' krijgt om te kunnen groeien ('omtunen') naar waardevolle herinneringen
Zo vloeit ook het verdriet èn de ontroering van de dochter samen met het verdriet èn de ontroering van de oveleden moeder
vandaar de titel
(Dit gedicht heb ik verleden week geschreven voor een vrouw wiens moeder net overleden was)
|
|
Reactie gegeven door goudvisch - 10:42 10-02-2006 |
|
|
|
Ik weet het niet met dit gedicht, het doet me wel wat, maar ik heb moeite het voor mezelf kloppend te krijgen.
De eerste drie strofen, okee. Iemand (op een rivierstrandje, stel ik mij voor) die herinneringen ophaalt. De herinneringen die pijn doen spoelt hij af in de rivier die naar zee stroomt.
'betijen' vind ik hier wel heel mooi. Ik lees het als: 'de getijden erover heen laten stromen', ook 'tijd' zit er in.
[i] mengen met de aarde
als je weent[/i]
Ik neem aan dat het gaat over 'de herinneringen die pijn doen', maar deze herinneringen spoelen toch al naar zee?
De titel 'In memoriam' is eigenlijk ook niet goed, het overgrote deel van het gedicht gaat niet over een persoon die herinnerd wordt, maar over de persoon die achterblijft. Daarom is de laatste strofe, naar mijn mening, eigenlijk overbodig.
Denk er nog eens over na wat je wilt met dit gedicht. Een echt 'In Memoriam'? Dan zul je meer van 'de Moeder' moeten laten zien en veel minder (of niets) van de achterblijver.
Groet,
Visch
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|