|
hij had kanker in zijn stem
dat iemand hem belangrijk vond
ontstelde hem
maar hij vermande zich
het was een lang verhaal
op het ritme van de son
zijn kinderen vervaagden in zijn blik
maar zij, zij was er nog
ja, zij wel
vijfentwintig kilo knoken
een bruingerimpeld vel
’s nachts hield hij haar als een machete
tussen zijn ontvleesde benen
ze geurde naar tabak
en toen gebeurde het
ik hoorde nog het zoemen van mijn lens
ze legde de beentjes van haar hand
zo broos
op de sterke arm van die mooie jonge man
en ik zag het aan zijn ogen
hij voelde weer de gloed
van de knappe meid van toen
Uit “Cubanos y Cubanas”
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
