|
Geef geen rolschaatsen
op de dag, dat ze slechts huilen,
nu het seizoen reeds lang voorbij gegaan.
Verwoest; het leven zonder toekomst
waar een levenlang niets opgebouwd
een eerste steen geen doel meer heeft.
Beschrijf de stilte van het niets
dat nog altijd beter oogt
dan de smuilende bitterheid
van te laat gekomen post.
De dingen zijn zoals ze zijn
bekoring liep verloren
toen verwachting niet werd waargemaakt.
Laat de dromen maar rusten:
ze benadrukken wat smalend
de ontluistering van wat niet nu
maar toen had moeten zijn.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|