 |
|
De oude man knaagt doelloos op het bankje
gezeten naast zijn overleden vrouw
met wie hij altijd na het middagdrankje
te wandel ging. Nu hoort hij in de rouw
te wezen maar dat neemt hij niet zo nauw.
Het doktersvoorschrift ligt nog op het plankje
waar ook de leesbril ligt, zijn ogenschouw.
De zorghulp kommert niet om geen bedankje.
Zijn hersens zijn nog goed, hij weet precies
dat niets hem is ontglipt. De koele bries
zal als hij haar niet warmt, zijn lief verstijven.
Dus slaat zijn arm verbeten om de lucht
Verslikt heeft hij zijn levenszin, en zucht
Wij zullen altijd, altijd samen blijven
|
|
|
Reactie gegeven door Rudolf - 20:52 13-09-2007 |
|
|
|
Nu hoort hij in de rouw
te wezen maar dat neemt hij niet zo nauw.
of:
Nu hoort hij in de rouw
maar neemt het niet zo nauw.
Enzo.
Een groetje
|
|
Reactie gegeven door Adriaan van Dam - 15:15 29-08-2007 |
|
|
|
Beste Eswee,
~het zou kunnen dat ik ook wel eens een ander maatje probeer te zoeken dan onze veertienregelige be-chute lotgenoot...~
En dat is verstandige taal. Immers, het sonnet is alles, behalve zaligmakend.
Je Koos
|
|
Reactie gegeven door eswee - 12:33 29-08-2007 |
|
|
|
jeetje krijg ik nu ook al bericht als ik zélf op mijn gedicht reageer...
hm, vernietigende kritiek is niet gewenst.
vernietigde mail wel...
|
|
Reactie gegeven door Ries - 12:31 29-08-2007 |
|
|
|
dat zou zo maar kunnen.
'k zie 't wel, herken 't ook
maar ik vertik 't gewoonlijk :-)
|
|
Reactie gegeven door eswee - 12:30 29-08-2007 |
|
|
|
dag koos,
wat een warm welkom zeg!
maarreh, en dat moet ik misschien juist jou even níet vertellen,
het zou kunnen dat ik ook wel eens een ander maatje probeer te zoeken dan onze veertienregelige be-chute lotgenoot...
weet dan dat dat niet om jou is hè
maar om mij
dag!
|
|
re: De oude man - aan friesbloed |
|
Reactie gegeven door eswee - 12:24 29-08-2007 |
|
|
|
dank!
ja, dat knagen, je bent niet de eerste...
op dat bankje knaagtie niet, natuurlijk, maar ik heb daar toch wat lol in, dat moet er misschien bij mij nog uit,
en ik vond het met dat verbeten op het eind (wat wel ver weg staat hoor, weet ik), misschien nog net kunnen.
in het besef dat ik er mogelijk toch niet mee wegkom...
te wandel ging: blijft staan hoor, dat zijn constructies die me lief zijn, het klinkt zowat als wandeling toch, het mag niet maar het kan wel (nou ja, voor mij)
in je andere opmerkingen geef ik je gelijk, de verbeteringen zullen er denk ik iets anders uit zien dan jij voorstelt,
jij leest wat minder metrisch dan ik, zou dat kunnen?
veel dank!
|
|
re: De oude man - aan jolanda |
|
Reactie gegeven door eswee - 12:18 29-08-2007 |
|
|
|
allereerst: dank voor lezen en reageren
je bent de eerste hier die naar mij reageert,
dus daar ben ik je zonder meer dankbaar voor ;)
je opmerkingen neem ik ter harte, het houdt me kritisch,
maar in het duidelijker neerzetten bv. van die oude man, daar zie ik nog even niets in (geen oplossing en geen probleem),
mogelijk is het mijn gebrekkig gezichtsvermogen, of een bord voor m'n kop, maar ik heb er vrees ik nog een paar meer als jij nodig voor ik die kant op ga...
dank en groet
|
|
Reactie gegeven door Adriaan van Dam - 11:59 29-08-2007 |
|
|
|
Beste Eswee,
Je hebt geen idee
hoe goed het doet
je hier te zien als sonnetee
dat geeft de burger weer wat moed
't is leuker met z'n twee
Je Koos
|
|
Reactie gegeven door Ries - 11:18 29-08-2007 |
|
|
|
even paar krassen:
- knaagt doelloos..... dat blijft hangen met de vraag waarop en waarom hier mee openen. Sfeerbeeld?
- het denkebeeldig lichaam van zijn vrouw vind ik prachtig. Echter te wandel mag meervoud: wandelen.
- "Nu hoort hij in rouw te wezen" is bar lelijk. Waarom niet gewoon "zijn" ipv "wezen". Een komma op dit punt (je bent toch al vreselijk aan 't leestekenen) misstaat hier niet.
- tweemaal "ligt" valt zwaar. Misschien zoiets(?):
Het doktersvoorschrift ligt nog op het plankje
naast zijn leesbril, zijn ogenschouw.
- dit gaat mij te boven:
"De zorghulp kommert niet om geen bedankje. "
wromnie gewoon:
"De zorghulp kommert niet om een bedankje. " Het wel of niet doet niet terzake.
- En nu ik toch bezig ben met mierenneuken:
" hij weet precies
dat niets hem is ontglipt"
dan ook maar zo:
"hij weet precies
dat hem niets ontglipt"
En ja dit:
"Dus slaat zijn arm verbeten om de lucht" is prachtig, grijpt onmidellijk terug op het bankje eerder.
En weemoedig druip ik af.
Genoten!
|
|
Reactie gegeven door jcvonk - 00:55 29-08-2007 |
|
|
|
Aan zulke oude mannetjes ga ik me even niet wagen, de boodschap komt over, al zijn de overgangen soms een beetje vreemd.
De zorghulp kommert niet om geen bedankje, is een rare zin. Verslikt heeft hij zijn levenszin snap ik ook niet, verslikt in al zijn levenszin, slaakt hij een zucht:
we zullen altijd samen blijven. Voorstel: ga er zelf eerst eens wat aan schuren en schaven, bijvoorbeeld hoe slaat hij een arm verbeten om de lucht als hij zich in levenszin verslikt heeft, dat is heel onlogisch.
Ik zou zo zeggen zet de oude man nog duidelijker neer, groet Jolanda
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
