 |
| Poetessa - 20:51 26-08-2007 |
|
|
Weet je nog -
die hittegolf
toen wij
nat en warm
in het
schemerlicht
Druppels, kietelend op onze huid,
gaven
koele speldeprikjes
en langzaam kwamen wij klaar
zonder
elkaar te raken.
'Oude mensen sterven met dit weer',
zei jij,
terwijl je mij met ogen kuste,
ik ademde zwaar.
Een zoete
kramp nam bezit
van mijn dijen maar ik voelde niet
hoe het bloed
uit mij vloeide.
Hoe konden wij vermoeden dat
nog diezelfde
nacht wij
de doden zouden toebehoren?
|
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 10:10 28-08-2007 |
|
|
|
Hallo Bert,
dank je voor je reactie, wat bedoel je 'ook geen wij maar we', ik gebruik steeds wij, en juist in de laatste strofe geeft dat iets meer nadruk, wat juist de bedoeling is. Wel twee keer hetzelfde woord, dat wel, maar of dat met 'we' zoveel beter wordt...
Ik geloof dat ik het zo laat :-), maar evengoed bedankt.
Groet Nelleke
|
|
Reactie gegeven door Ries - 12:28 27-08-2007 |
|
|
|
ja veel beter!
Zo zie je maar weer-
de kunst van weglaten is zwaartepunten aanbrengen en verleggen.
Nu blijkt dat de laatste strofe ook in eens verf te zijn waar het uit komt :)
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 12:01 27-08-2007 |
|
|
|
friesbloed,
je bent de tweede die over die regel valt, maar humor is wel het laatste wat ik hier wil toevoegen. (niet op maandagmorgen in elk geval:-) Ik schrap hem gewoon.
dank je! Groet Nelleke
|
|
Reactie gegeven door Ries - 11:33 27-08-2007 |
|
|
|
dat woord "lichamen" is zowel begeerlijk als morbide. Hoewel voor het eerste dan wel weer lijven en bij de tweede lijken gehanteerd worden. In deze contreien roept het lust op.
Dit: "Wij keken welgemeend bezorgd, " meen je niet!
Je een slag in de ronde vrijen en dan bloedserieus worden in het naspel is erger dan een kater na zuipen met klauwen treffen. :-)
Ik stel voor om de strofe aan te passen:
Oude mensen sterven met dit weer',
zei jij, terwijl je mij met je ogen kuste.
"Heerlijk lijkt mij die gedachte"
ademde ik zwaar onder de indruk.
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 09:40 27-08-2007 |
|
|
|
Beste jalF,
De rauwe versie heb ik helaas in een zwak moment weggegooid, ik heb hem daarna uit 't hoofd opnieuw geschreven. De belangrijkste verschillen zijn de titel, die de situatie rechtstreeks benoemde, en een frase die rechtstreeks naar seks verwees, die mij bij nader inzien wat grof voorkwam. Het sterven betreft niet de fysieke dood van het stel, (dat lijkt mij toch wel duidelijk uit de tekst) het ging mij erom te beschrijven hoe de dood, eerst nog ver-van-ons-bed, maar zich wel aankondigend, heel plotseling het leven van nabestaanden kan overnemen, het contrast tussen de warmte van het leven, die op het hoogtepunt (letterlijk) overgaat in de (koude) dood. Geschrapt heb ik o.a. ook de onweersbui ertussen (kitschig) en de letterlijke verwijzingen naar kou.
Lange uitleg, nederlaag voor de poeet, maar zo is het blijkbaar!
Dank voor je reactie,
Groet Nelleke
|
|
Reactie gegeven door jalF - 23:32 26-08-2007 |
|
|
|
Dag Nelleke,
Een sfeerbeschrijving die je met wat vragen achterlaat.
Zijn de 'jij'en de''ik' hier oud? Het samenzijn heeft z'n grootste heftigheid al achter zich gelaten en de temperatuur speelt ook een rol mee, begrijp ik.
maar is die er debet aan dat ze die zelfde nacht nog sterven?
En waar is de rauwe versie van dit gedicht te vinden?
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 21:58 26-08-2007 |
|
|
|
Dank je, Lon,
voor je uitgebreide commentaar,
-> dat pleonastische zie ik niet zo,
-> langzaam etc -> grappig, dat stond er ook eerst!
-> donker is een beetje problematisch, ja, dat was bij mij ook al opgekomen, ik maak er 'halfduister' van, OK?
Dank je voor 'draaglijk', en 'mooi', ben ik heel blij mee!
groet, Nelleke
|
|
Reactie gegeven door Scheurnagel - 21:48 26-08-2007 |
|
|
|
Dag Nelleke,
Mooi gedicht. Dus commentaar.
"zacht kietelend" en "koele speldeprikjes" is pleonastisch, laat dat "zacht kietelend" mss vallen?
Mijn verdorven geest las eerst "langzaam kwamen we samen klaar zonder...". Sorry daarvoor.
"We keken welgemeend bezorgd" vind ik weinig poëtisch en overbodig. Trouwens hoe kon je dat van elkaar zien, in het donker? "Ik ademde zwaar" zegt voldoende als reactie op wat gezegd werd.
Eigenlijk is het in het donker ook vrij moeilijk te zien dat iemand je met de ogen kust. Hij kan ook gewoon je ogen kussen... da's al iets makkelijker in het donker.
De twee laatste strofen lijken me prima.
Vrij dramatisch allemaal, maar draaglijk.
Gegroet,
Lon
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
