waar onbeantwoord verlangen
als zoutwoestijn verdroogt
omsluit zij jou
in haar veelvoudig zijn,
zweept jouw begeerte wond

lepelend als nar
de verwoestende kracht
over afgronden rozenbladeren
die zich opdringen
als krater smeulend vuur,
wraak van realiteit

zij voedt je
weert met zachte hand je pijn
die elders polst
en naait jouw wonden
tot eeuwige lust
dat  jou een noodlot is.


sunset 21-08-2007