Museum van leven in veilige kistjes gepast,
een la in een la op een plank in een donkere kast.
De zwermen van vleugels, zij vormen een vliegend gericht,
de grondtroepen zwoegend, een speld door het kermend gewricht .
Soldaten met glanzende pantsers, gestaald in ’t gelid
verstijfd in hun nikkelen kolder, het gruwelijk bezit
van 't schurkachtig kwaad dat woekert in machtige staten,
ontheemden zijn zij, ontrukt aan de blauwe Karpaten.
Tevreden en lachend met eenzame ogen, legt hij
met tedere hand in elk doosje een bedje van zij.
Gespijkerd eenieder, tribuut aan zijn rijk territoir,
zo grimmige kop, geleedpotige knoken ervoor,
en liefdevol schermt hij hen af met een deksel van glas,
verstilt hij de dans, die het zomerse zoemen ooit was.
De engerling glanst in het stoffige strooibare licht,
werd kennis ontsloten, zo bloeiden zijn geest en gewicht.
Zijn grote verwonderde hoofd, rond en vol als de maan,
haalt buitenste-binnen, maakt tastbaar het innig verstaan,
gebed tussen stenen, waar hij nu de eeuwigheid kust,
zijn wetenschap zachtheid en rust, rust oneindige rust.
----------------------------------------------
Muskeum fân lifen in feilige kistjes past,
in la in in la op in plank in in donkerje kast.
De swermen fan fleugels in flygen rigt,
de grondtroepen swoen, in spelt toar 't wrigt .
Soltâten met glansede pantsers, stoalt in ’t lit
ferstieft in hun nikkelen koalder, it gruweliek besit
fân 't skurkagtig kwoat dat woekirt in magtige state,
onteamdn sien sie, ôntrukt oan de blauwi Kârpate.
Tefrjedn en lagen met eansame oge, legt hie
mit tederje hân in elk toasje in bedje fan sie.
spiekirt eanyder, tribut oan sien riek territoair,
soa grimmigi kop, leadpotige knoken erfoar,
en lyfdifôl skermt hie in âf met in dekskel fan glas,
firstilt hie de tâns, dy it sômerske soeme oait was.
De engerling glanst in it stoffige stroaibarje ligt,
wirt kenis ôntslote, so bloeidn sien geast en wigt.
Sien grôti ferwonderde hoaft, ron en fol âls de moan,
hoalt butesti-binne, moakt tâstboar it innig ferstoan.
bit tussken steen, woar hie nu de eauwigiit kust,
sien witeskâp sagteit en rust, rust ôneindige rust.