|
Versteend
Haar gezicht
was versteend.
Een vastgelopen emotie.
Haar tranen
zullen nooit de grond raken.
Die ogen zullen nooit meer
iemand recht aankijken.
Haar mond zal nooit meer krullen
van het lachen.
Een versteend mens in het midden van de dag
Mensen zien het stenen beeld staan,
maar ontwijken de waarheid
De dag dat ze versteend was,
was haar laatste dag
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
