 |
| degon valk - 20:37 05-08-2007 |
|
|
Het bonzen naderde snel. Minder zwart
bleek de schaduw, maar bleef wel.
Dan graasden bulldozers en daverden zeeën
in lakens, doken kracht en onmacht ineen
of stormden hagelresten rondom levensvaten,
hartspierslag, in geestentaal een hoop gesnorkel.
Fluiten om zichzelf te horen leven. Een takkenbos
naast afgeschoten schouders. Het afkooksel brandt.
|
|
|
Reactie gegeven door degon valk - 17:27 07-08-2007 |
|
|
|
dank je nelleke voor je reactie, die afgeschoten schouders verwijzen naar de traumatische ervaring, er is geen draagvlak meer, de last (takkenbos) tilt men meestal op de schouders, rug zit vaak geblokkeerd, en hoewel de gruwelijke ervaring achter de rug is, toch blijft de herinnering eraan 'branden'.
vrgr valk
|
|
Reactie gegeven door Poetessa - 15:43 06-08-2007 |
|
|
|
Indrukwekkend gedicht, hoe vaker gelezen hoe meer, twijfel een beetje over de 'afgeschoten schouders', iets te concreet naar mijn smaak, of mis ik hier iets? Groet Nelleke
|
|
Reactie gegeven door degon valk - 14:50 06-08-2007 |
|
|
|
dank je beli voor je waarderende reactie, al die indrukken zijn een echt nachtmerrie, ze komen op je af, en of je het nu wilt of niet, je kan ze niet stoppen, ze blijven flashen, je hebt er geen controle over.
de laatste strofe ben ik ook tevreden mee
vrgr valk
|
|
Reactie gegeven door degon valk - 14:45 06-08-2007 |
|
|
|
poe ken ik nog van uit het verleden, de put en de slinger, echt duister. hier traumatische verwerking. in dit gedicht wou ik de angst en de snelle flashes oproepen, het angstzweet. hoe woester, hoe beter, de tweede strofe dien je zo te lezen, dat je naar een climax toegroeit in versneld tempo, in één adem.
ik had er nog aan getwijfeld om de vorm te veranderen naar kortere stukjes, te hakkelen dus, maar kwam zo niet tot hetzelfde effect. dus zo staat het wel goed.
de kracht en onmacht ineen, met deze regel wou ik de wanhoop uitdrukken, de radeloosheid in bed (lakens)
die geestentaal, heb ik lang over getwijfeld, is een verwijzing naar de mentale toestand, trauma zit tussen de oren, in het geheugen. mss moet ik hier nog es over nadenken, want echt tevreden ben ik niet met die laatste regel.
dank voor je opmerkingen, fluit maar lekker verder
vrgr valk
|
|
Reactie gegeven door Beli - 02:12 06-08-2007 |
|
|
|
Goed! Origineel taalgebruik; sinistere beelden; ook het teveel aan indrukken heb je knap weergegeven. Prachtig die afsluitende regels.
Groet van Beli
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 22:17 05-08-2007 |
|
|
|
Heftig, bijna woest gedicht. Dus het past precies bij de titel. Beetje poe zelfs. Ken je de put en de pendule? Die wanhoop man. Mooie observaties hier en daar. Grazende bulldozers en afgeschoten schouders lees je tenslotte niet elke dag, dacht ik.
Fluiten om jezelf te horen leven. Ja nu je het zegt, ik doe dat heel vaak. Intussen fluit ik als een leeuwerik.
Ik kon wel wat zeuren over kracht en onmacht en geestentaal. Omdat die zware woorden eigenlijk niet worden waargemaakt verderop. Maar overall goed en op zijn minst avontuurlijk werk alweer. Ik denk dat dit gedicht het gemiddelde kwaliteitsnivo hiero zeker niet omlaag haalt. Integendeel.
Wat denk jij er zelf van degon?
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
