|
stilte weegt zwaar, jij bent het woord
- zeg jij – en mijn lippen ontwaken
kleuren de dagen, worden blauw
overal waar mijn spraak komt
en elk letter op zijn plaats wordt gezet
ik volg de zinnen en droom
hoe wij elkaar vasthouden
door woorden bruggen bouwen
onze liefde op onze rug dragen;
in monden slaapt het zich warm
jij opent jouw hand en droomvogels
wonen in onze ogen; ik voel je met lippen
in al die nachten waarin wij samen slapen;
dood blijft enkel een ongeleefde tijd
fluister je vanachter mijn mond en toont
het rood van onze lippen, legt botten
netjes genummerd op een rij
en mijn oren op de warme aarde;
daaronder is het rustig, enkel tranen blijven
waar ik ons voorzichtig begraaf
sunset 19-07-2012
|
