|
de krekels zijn blij het trillen van bomen glinsterend begrip van zomeroogst en wij; de kern die ons voedt legt ons de wereld in het hart
zwaar zwemt de middag voorbij wij voelen zijn kloppen, tellen de slagen en lieven ons breekbaar klevend in adem jou drupt warme honing van ’t lijf en ik zout het gras
toeval is blauw en een spoor van licht kust teder de ogen.
sunset 31-07-2007
|