|
blijf staan, hier zijn geen wanden meer en ik weet om jouw adem, handen toch is ‘t mij koud tot ‘t volgende wat mij nog blijft zo bitter wijd al ken ik het geloof in liefde want ‘k weet
maar waar ik ben slapen de bomen als jij ontwaakt op een verkeerde plaats net als je dromen en nu is ’t nacht
ga maar, laat mij stil liggen en zeg geen woord weldra komen er zwermen witte vliegen - men draagt mij weg er valt, waar eerst nog onze voeten samen gingen de zachtste sneeuw niets is meer zwaar noch zal ik moeten vechten want niets doet mij nog wee.
sunset 11-03-2008
|