|
Er is een lopend vuur dat in mij schuil gaat zonder angst
het vervolgt de gang van mijn leven die ik ooit verkoos
de woorden die nodig lijken berusten op een spel
zoekend naar ritme en cadans wat mijn hart niet bezit.
Niets is mooier dan het lijkt en brandt beter dan een kaars
de vlam die wakkert behoudt mijn betere levenshoop
zij is een onverwachte voorbijgangster in mijn bloed.
Met mijn gave beschilder ik haar tot herinnering
vermeng de kleuren zodat gevoel kan wederkeren
aan zwart wit heb ik niets, behalve een helder zichtveld.
Ik hoor klassiek met viool tot aan klanken van trompet
het klinkt luchtig, maar wordt verzwaard door stille passages
mijn hart krijgt er lucht van niet langer stil te blijven staan
wees bewust, en win de mozaïeken van de liefde.
|