|
Hoe ik je lippen zie bewegen op eenzame wijze. En mijn hoofd zelfs wegdraait als je niet kijkt, lijkt deze vijver slechts een verbeelde realiteit. Het spijt me dat ik je niet vinden kon
in het spiegelbeeld die jij achterliet. Niemand ziet en jij nog minder, verhinder dat ik je vergeten zou. Of zie tenminste blauw in mijn ogen.
Gegooide stenen in een vijver van vergeten zinnen, beminnen werd me even teveel en zelfs nog meer.
|