|
wuivende palmen
aan de einder
altijd aan de einder
nipt hij aan zijn glas
nooit leeg, nooit leger
dan zijn hart verlangt
jaren van stranden
en niet meer omzien
de brandstapel is nat
hier hoeft hij niemand
vrede zonder oorlog
en hij nipt nogmaals
deze nacht spreekt hij
met wel duizend tongen
tot de sterren, hij is
waar hij niet wou zijn
maar wel is aanbeland
het oord van nooit gehoord
dag mens
hij denkt
de dagen
voorbij
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
