|
Van oude mensen en hun tuinen die verwilderd zijn De groei valt niet in toom te houden met stramme lichamen vol pijn Zoals hun broze hoofd vol met herinneringen zo is de tuin vol groene groei waar vogels voluit zingen Soms is er een schuifelen door dat groen op zoek naar nog een plekje zon of overblijfselen van toen De zomer brengt men in halfduister door achter een muur die leeft Het is het vallen van het blad dat eindelijk het licht teruggeeft Het lage licht dat een bezonken luister heeft
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|