 |
|
Over de nerven van de houten vloer
kruipt schuchter licht.
Tevergeefs;
jij zit daar met je ogen dicht.
Resideer je nog steeds in je lege pauwenkamer
gelijk de vorst van een voormalig rijk?
De metronoom tikt verder.
De musicus speelt niet.
Zijn handen zijn verstard
in uitvergroot verdriet.
.
|
|
|
Reactie gegeven door Jandeb - 00:11 01-07-2007 |
|
|
|
hoi jalF,
heel knap beeld hier, een beetje mysterieus ook, maar intrigerend genoeg om een paar keer te lezen , strofe twee en drie zou ik durven omwisselen, groetjes! jeannine :)
|
|
Reactie gegeven door lisette - 19:26 30-06-2007 |
|
|
|
dit doet me denken aan glen gould en die film over hem gemaakt; raadselachtige sfeer
|
|
Reactie gegeven door anno - 18:10 30-06-2007 |
|
|
|
Dit spreekt tot aan de laatste regel.
Tot het woordje 'uitvergroot'
dit is voor mij nét even een beetje overdone.
Nou ja, dat is slechts één mening.
suggestie;
Zijn handen zijn verstard in gegoten verdriet
groet
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
