|
t water kent zijn rotsen, componeert
gezangen waar het ruwe stenen kust
fluisteren winden liefde, strelen twijgen
zelfs stromen vloeien in liefdesbedden
en meanderen
al duizend jaar praat ik met sterren
over bloemen die op hellingen groeien
zoek hen op alle wegen van deze aarde
tranen maken nat in 't delen
van de pijn voel ik de smart
draag in mijn armen leed
tot aan de afgrond van eenzaamheid
brandt het verterend vuur van verlangen
als verhaal met bloed geschreven
dooft het elke zon in de ogen
sunset 11-11-2012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|