eerst komt de tijd
alles de eerste keer
een eeuw van onzekerheid
wind waait wolken heen en weer

dan een huis
vol armen en benen
de tijd van geen tijd
luchten wisselen en wenen

leven blijft verrassen
je denkt ik heb het door
maar alweer is het me
een paar stappen voor

onverwacht gul getracteerd
in de wieg een nieuw wicht
in je lijf een ernstige kwaal
toekomst krijgt een nieuw gezicht

tijd gaat niet meer vooruit
het lange wachten op de dood
het geruststellend getik
van regen op de ruit