|
Flarden regen druisen buiten
hagelstenen tegen ruiten
bonzend gaat het hart te keer
angstig schuilend voor dit weer.
Maar de trein rijdt glijdend verder
dendert door verdwenen zicht
onverstoorbaar doelgericht
nu de wereld is verdwenen
Donker is dit stormgeluid
waar de stilte zit verscholen
in het wachten op de klap
dus zet ik me maar vast schrap.
Nijdig knarst het wiel door water
spattend met een hard geklater
in die witte zee van mist
wordt elk zicht snel weggewist.
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
