|
Wil jij nog lezen?
over stof,
dat tussen graven
dwarrelt?
Put jij hoop?
uit weer een vers
gegraven graf?
Wie kan geven
dat gedicht
de ogen niet gesloten blijven?
Gras gaat groeien
over leven
bloemen bloeien
om het even
Soms nog even
blijft een levendig gezicht
hangen
woorden en gedachten
in geheugen;
wordt ter aarde nog verzucht
blijft de aandacht nog gericht
hangend in een rouwgedicht.
Tussen graven hangt het heden
hangend in een rauw gedicht
op de graven staan de namen
van wie om het leven kwamen
Elke steen draagt een verhaal:
opgegroeid
voortgebracht
neergelegd
en als het meezit,
generaties lang
herhaald
Al naar het noodlot
heeft bepaald.
Ja, stof genoeg,
maar wie wil lezen?
Ikzelf liever niet.
|
