|
de berg is bruid en welft haar sluiers -meterslang
het neemt je mee sneeuwwit als het is
en jij -ijskoud- troont bevroren
het warme door je hart van slag - ik zie
je liggen nooit meer lachen zoals je lacht
het zweven gaat beginnen tussen hier en daar
en weer klauwt het lange van de slangen -vol van lucht
je van ons af, geen eigen zucht maar weet-
't mooiste blauw is stil en ademloos
kijk:
het is grauw vandaag en alles lijkt versmolten
er loopt een vrouw met zwarte glazen naast een vrouw
handen samen in de rouw, ze zoeken je om iets te
vinden wat eens was, je bent gebleven
wist ik maar waar dan -wees ik ze de weg
of blijf je liever schuilen onder donkere dekens
slaap je stiller omdat het rusten helder is, het dichtste
blaas dan even of geef je lach zodat we weten......
je bent fier en licht als veer, de liefste
|