 |
|
hoe zou het zijn
om wakker te worden
in het donker
terwijl de tijd naar buiten drijft
op zand dat tussen planken
binnensijpelt
en het lichaam bekruipt
samen met het duister
zou het vreemd zijn
om de druk te voelen
van de wereld
wanneer de stilte je overvalt
die in bedompte lucht blijft hangen
en het verstand ontneemt
samen met de adem
wat zou je beangstigen
het leven
of de dood
zolang je beide noch bent
|
|
|
Reactie gegeven door Beli - 04:41 15-06-2007 |
|
|
|
Nee, meestal niet :-)...maar waar het me om gaat is de geloofwaardigheid; de overtuigingskracht. Die ervaar ik (persoonlijk) niet in dit gedicht.
|
|
Reactie gegeven door zijlstra - 00:50 15-06-2007 |
|
|
|
ja inderdaad, zo heet het
het gouden ei
kon even niet op de titel komen
en nee tuurlijk heeft hij dat zelf niet geprobeerd
maar wat dacht je van al die moorden die in boeken en scenario's beschreven zijn
zouden die eerst uitgeprobeerd zijn ?
|
|
re: levend begraven > Zijlstra |
|
Reactie gegeven door Beli - 00:45 15-06-2007 |
|
|
|
Is het 'Het gouden ei'van Tim Krabbé? Dat boek heb ik ook niet gelezen.
Ik denk, dat het best een uitdaging kan zijn om iets ongeloofwaardigs op een manier uit te spinnen, dat het geloofwaardig wordt en het zou kunnen dat Tim Krabbé daar goed in geslaagd is. Maar hij heeft het natuurlijk niet zelf uitgeprobeerd :-)
Ik moet toegeven, dat ik zelf nogal last van claustrofobie heb...ik kan me niets voorstellen bij overdenkingen en mijmeringen in een dergelijke situatie. Slechts gillende paniek; tot de dood er op volgt. Niks voor mij :-)
|
|
Reactie gegeven door anno - 00:03 15-06-2007 |
|
|
|
dank je Zijlstra,
mooie twijfel
zou ik zo als titel aan een gedicht kunnen meegeven...
Ik voel me bevestigd in mijn keuze,waarvoor dank
|
|
Reactie gegeven door zijlstra - 23:56 14-06-2007 |
|
|
|
mooie twijfel anno
en wat mij betreft een goeie keuze
|
|
Reactie gegeven door anno - 23:55 14-06-2007 |
|
|
|
Dank Erna,
Nee niet aan denken.
Spannend ja, alleen de titel roept al spanning op.
Je wordt wakker en dan...dat is een nachtmerrie ja.
Nee niet aan denken.
|
|
Reactie gegeven door Erna - 23:47 14-06-2007 |
|
|
|
ik moet er niet aan denken
nee niet het leven
niet de dood
maar het opgesloten liggen :-)
dit is als een nachtmerrie
en zo las ik het ook :-)
spannend geschreven
groet
Erna
|
|
Reactie gegeven door anno - 23:45 14-06-2007 |
|
|
|
Ben het met jullie eens,moeizaam ja, misschien zelfs wel slechte poëzie, maar toch; ik vond dat ik het zo moest schrijven.
De slotregels komen m.i. fantastisch uit de verf met deze aanloop en daar ging het mij om.
Kan dit ook op een andere manier bereikt worden? Wellicht.
Enige twijfel die ik gehad heb is;
zolang je beide noch bent
of
zolang je beide nog bent
waarbij de keuze zoals jullie zien op optie 1 is gevallen
|
|
Reactie gegeven door Lilian_C - 13:21 14-06-2007 |
|
|
|
interessant thema. Ik zou regel 5 van strofe een schrappen. Ik twijfel over de slotregel.
Lijkt me dat je slechts in paniek raakt, wanneer je levend begraven bent. Het lijktme sterk, dat je je dan afvraagt hoe je heet. Wat me meer boeit is dat moment van bewust worden. Wat daaraan vooraf zou kunnen gaan. Je kan er je fantasie goed op los laten. Ik vind het een best gedicht. Ik vraag me af of binnensijpelt ook sijpelt kan zijn.
|
|
Reactie gegeven door zijlstra - 13:12 14-06-2007 |
|
|
|
nee dat ben ik niet met beli eens
tim krabbé heeft een volgens velen schitterend verhaal geschreven - dat ik zelf niet gelezen heb - over een man die wakker wordt in een graf
ik kan me toevallig nog herinneren dat brandt corstius verrukt was over de regel dat de man zich afvroeg hoe hij heette en zich vervolgens corrigeerde dat het er helemaal niet toe doet hoe je heet als je daar levend begraven ligt
- dat vond ie geniaal
hier kun je ook zeggen dat die situatie gelegenheid geeft voor het goed doen uitkomen van die slotregels
|
|
Reactie gegeven door Beli - 03:54 14-06-2007 |
|
|
|
Wat je wil = wat je wilt :-)
|
|
Reactie gegeven door Beli - 03:52 14-06-2007 |
|
|
|
Het probleem wat ik ermee heb is dat de emotie die je deze toestand meegeeft niet klopt. Alsof je gaat liggen mijmeren wanneer je levend begraven wordt; ik vind dat ongeloofwaardig.
Die laatste vier regels zouden goed in een meer symbolische context passen; bijvoorbeeld in een gedicht over een grijzemuizenbestaan. Als je levend begraven wordt, dan ben je levend en leven is het enige wat je wil; je bent niet geen van beiden; júist in doodsgevaar ervaar je dat je leeft.
|
|
Reactie gegeven door ErikLelieveld - 00:56 14-06-2007 |
|
|
|
kijk, weet je wat het probleem is bij eh gehakt?
Dat als je daar een gehaktbal van ga draaien, dat je dat ook beschuit en ei erdoorheen moet doen. Anders valt de gehaktbal uit elkaar, weet je? Anderen lossen dat dan wel eens op door de gehaktbal heel lang te braden, zodat je er een spijker op recht kan slaan, maar dat moet je ook niet doen.
Wat wil ik daarmee zeggen? Want je moet toch wel toegeven dat ik best verstand van gehaktballen heb he? Nou, je zou het idee misschien wat meer naar "de dingen" toe kunnen schrijven. Zet bijvoorbeeld, ik noem maar wat, een vaas neer met gladiolen en blijf daar eens drie dagen naar kijken, met het idee. Kijk, die gladiolen worden niet begraven, maar komen in de groene GFT container terecht. dat weet jij, dat weten die gladiolen ook. Een stap verder in "de beeldende poëzie" is ik bén een gladiool en vandaaruit dus via het gladiolenperspectief, ik maak geen grapjes, ik ben bloedserieus, de wereld te beschouwen.
Samenvattend: je hebt gehakt, dat is een idee.
en dan moet je er beschuit en ei door doen. Om het verhaal, de poëzie en het beeld te maken.
zoals ik al eerder opmerkte, sommige dichters leren dat nooit en zullen hun gehaktbal enkel harder braden. Compacter maken, zeg maar. En dat is een keuze...
Zij denken dat zij zulke orginele ideeën hebben dat zij alleen maar hoeven te bakken en braden, maar poëzie maken is haute cuisine, zelfs voor gewoon gehakt, het idee
Ik heb via gladiool en gehakt half om half eitje beschuitje laten zien dat zelfs kritiek beeldend kan zijn, welaan! Waar is je poëzie?
====
|
|
Reactie gegeven door zijlstra - 00:20 14-06-2007 |
|
|
|
het is niet zozeer de stuipen op het lijf
tis meer dat het poetisch moeizaam is
daar steken die slotregels fantastisch bij af
het lijkt trouwens fout dat: zolang je beide noch bent
want je denkt je leeft toch
maar dat is het juist, je leeft nog niet daar, je bent er alleen op een rare manier
het pakt nog iets meer bovendien dat ik wel goed vind maar dat ik even niet kan verwoorden
|
|
Reactie gegeven door anno - 23:58 13-06-2007 |
|
|
|
Lijken mij toch juist hier wel bijzonder van toepassing?
Misschien de aanloop wat korter maken, minder stuipen op het lijf?
|
|
Reactie gegeven door Beli - 23:53 13-06-2007 |
|
|
|
Het zou niet 'vreemd' zijn denk ik, maar een gillend gek worden...ik heb al claustrofobie zonder dat ik me dit soort situaties voorstel. Inderdaad; die laatste vier regels verdienen een beter doel.
Groet,
|
|
Reactie gegeven door zijlstra - 23:50 13-06-2007 |
|
|
|
je vier slotregels zijn erg goed
het daaraanvoorafgaande neem ik maar op de koop toe
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
