|
Soms wordt het me teveel,
de leugens en de lijken,
dan ga ik naar het bos
om naar mijn boom te kijken.
Soms wordt het me teveel,
de rampen en de zieken,
dan loop ik langs de zee,
laat daar mijn ochtend krieken.
Soms wordt het me teveel,
de woorden en de beelden.
Dan kijk ik terug op vroeger,
op hoe wij samen speelden.
Soms wordt het mij teveel,
geen lust om door te leven.
Dan denk ik bij mezelf:
Kop op, het duurt maar even !
|