Afijn, een stel veranderingen dus boven is nieuw en onder het oude orrigginneel;
Sjef
vanuit een onooglijk gezicht
de schaterlach van de zwakzinnige reus zo vaak als altijd in nooit eindigend
tot een grillige cirkel in zijn pupillen
de oude dorpsdokter werd ontboden
schoof aan tafel en sprak wederom
‘er verhingen al vele grappen
in zes generaties tranen’
dit zou nooit mogen vergeten
ook deze had naam gemaakt
hoe zou men deze weer verdrinken
alle appelbomen vrat hij aan
de reis van de zwakzinnige reus
welke planeet deden we hem aan
hoe deze nu weer aarde ingetild
deze mocht toch langer blijven
wel tot hemelkruinen groeien
hoe dit de kruiwagen in gekregen
de verwilderde ogen van de vader
waar de kat toch was gebleven
het schaterlachen van de dokter
zusje buiten roerloos op de schommel
het milde wenen van de moeder
oma kwijlend in de mand
vanuit te ruim kunstgebit en vers gesneden gezichtde schaterlach van de zwakzinnige reus zo vaak als altijd in nooit eindigend bericht voor de bliksem
hallicunerende vreugde zwerm
teken met wijn een cirkel op zijn buik
span rubbers aan zijn slapen
er ontgingen al vele grappen
het hete zweten van de kolder
komt als vele generatie tranen
dit zal nooit mogen vergeten
deze heeft naam gemaakt
hoe gaat men deze verdrinken
wiens sleutelbos vrat hij aan
de schaterlach van de zwakzinnige reus
welke planeet doen we hem aan
hoe dit de ruimte in te tillen
dan nog het milde wenen van de moeder
het milde wenen van moeder