I.

nadat de laatste hamerslag geklonken had,
steeg ik langzaam op, tot voorbij de toppen
van mijn kunnen

toen ik voorzichtig naar beneden keek, zag ik
een palet vol verborgen kleuren, schitterend
in de zon van morgen

ik spitste mijn oren voor de stilte die zichzelf
bevroeg, ik luisterde naar de voltooide symfonie
van verzwegen woorden

II.

nadat de laatste spijker door de kist geslagen was,
droeg men hem ter aarde, langzaam zakkend in een                    land grenzend aan het geloof

toen ik mijn ogen sloot, rees het beeld van daden
door de eindigheid zo groot, tot voorbij het vitale
levenslicht

in nagedachtenis verzonken kwam ik tot mijzelf,
ik voelde mij als herboren met een geesteskracht
als nooit tevoren