|
|
|
Ik sta te leren langs de weg. De kalme tred van koppel X verlangend naar het einde. Het rennen van de duivel.
Mooie lange passen maakt de man die snot verliest. Ik mompel "hup" en lach om zijn bestemming.
Een auto neemt een meisje mee. Angst zeurt door de ramen. Vrijheid is toch ook maar terugverlangen.
Ver verheven boven dit komt uit het niets de rust. Ik groet en buig en blijf genageld aan het nergens.
|
|
|
Reactie gegeven door Erna - 00:51 23-05-2007 |
|
|
|
Ik doe een tweede poging want mijn hele reactie verdween in het niets.
ik vond het heerlijk gewoon met de schrijver ff mee te kijken
kijken en zo af en toe een eigen verlangen uiten
dat verwijst naar iets van vroeger
gewoon maar kijken.
Het herinnert me aan vroeger
in't station van Antwerpen
Ik vond het niet erg dat ik een uur op een trein moest wachten
de blauwe steen en dan menskes kijken
in dit gedicht kijk je mee met de auteur
en dat deed ik graag
groetekes
|
|
Reactie gegeven door ajq - 20:09 15-05-2007 |
|
|
|
En Lil, ik ben geen verteller. Na een reis van zes maanden door het oerwoud weet ik alleen te melden dat het "wel leuk" was. Op schrift gaat het iets beter.
|
|
Reactie gegeven door ajq - 20:08 15-05-2007 |
|
|
|
Blij dat je er weer bent Zijlstra! En dat meen ik. Bedankt.
|
|
Reactie gegeven door zijlstra - 19:53 15-05-2007 |
|
|
|
ik denk dat er wel meer mensen op hun eigen manier kwaak ontdekt hebben
wat mijzelf betreft: ik heb er altijd iets van ambivalentie bij gehad - het kokette, het opzettelijk kleine om te vertederen en tegelijk de bonus van kwetsbaarheid opstrijken
dat staat me erg tegen van zijn gedichten
uiteraard naast alle complimenten die zijn gedichten ook verdienen en waar geen zinnig mens het mee oneens zou kunnen zijn
maar dit gedicht vind ik erg mager
een moedeloze poging tot gelatenheid lijkt het wel
dovend als een nachtkaars in de slotregel
|
|
Reactie gegeven door Lilian_C - 23:33 14-05-2007 |
|
|
|
Wat mij altijd weer opvalt aan deze schrijver is zijn nonchalante manier van vertellen. Alsof het hem allemaal komt aanwaaien. Het ongrijpbare daarin. Ik kan me voorstellen, dat een goed verteller in hem schuilt.
Ik lees je vaker dan dat ik een reaktie schrijf.
Ze zouden op elkaar lijken denk ik, die reacties.
Gr. Lilian
|
|
Reactie gegeven door ajq - 22:29 14-05-2007 |
|
|
|
En Jeannine, ik dank je met de haren door het stof van het buigen.
|
|
Reactie gegeven door ajq - 22:27 14-05-2007 |
|
|
|
Hans Puttenstein, smeer die Buigt nu geen stroop om de mond. Hij voelt zich al zo'n ontdekker. Maar het is wel waar. Het mag best eens gezegd worden: ik heb veel aan Buigt gehad. De lummel schopt mij maar en schopt. Toch denk ik dat hij de moed inmiddels opgegeven heeft. Ik blijf een huis, tuin en keukendichter.
|
|
Reactie gegeven door Jandeb - 21:06 14-05-2007 |
|
|
|
petje af ajq, vol bewondering gelezen en herlezen, stielwerk dit!
groetjes, jeannine :)
|
|
Reactie gegeven door hansputtenstein - 20:51 14-05-2007 |
|
|
|
dag meneer AJQ
Dit las ik vol bewondering. Ik herlas het met plezier.
Je moet wel herlezen want je bent rond voordat je er erg in hebt. Daarna op de rem want het heeft ook altijd inhoud en de glans van een filosofische beschouwing. Na drie keer lezen openbaart zich meestal de diepte.
Strofe 3 met stip.
De lessen van Buigt doen je geen kwaad-)
groet
hans
|
|
Reactie gegeven door ajq - 20:38 14-05-2007 |
|
|
|
He Pater Quaakias. Dank voor de woorden. Ik heb er rust van gemaakt. Observaties is inderdaad een "Oh ja, een titel" titel. Komt nog iets anders. Merci Buigt
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 20:32 14-05-2007 |
|
|
|
Jammer van die stilte, maar voor de rest - nuja buiten de titel dan - een meeslepend gedicht weer. Intussen is die hoofdpersoon van Kwak een soort ouwe bekende geworden. Het is nogal een apart figuur in het straatbeeld, terwijl je er zo-op-het-oog weinig speciaals aan ziet. Soms is hij zelfs helemaal onzichtbaar (of bezig het te worden).
De eeuwige observant. De legendarische Beholder met zijn ene oog waarin de hele wereld spiegelt.
Ik weet nog goed dat deze dichter zich specialiseerde op virtuoze flauwe geintjes. En kijk nu eens tot waar hij geraakt is in luttele jaren ondanks wat voorzichtige sturing. Wat in ieder geval gebleven is, is die vloeiende makkelijke stijl. Alsof het de man dun uit het toetsenbord loopt. Bewonderenswaardig.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|