|
in wolkenschaduwen van lentedagen
oudert de leeggestorven boerderij
slechts zwaluwen vliegen af en aan
benesten eikenhout en vormen paren
troebele vennen zijn slechts spiegels
lijkendoeken die aan gevel hangen
in stille waters als een droef verlangen
roesten aan deuren vreemde zeilen
enkel kraaien zijn gebleven, monogaam
- niet als de vrouw des huizes die zich
de maan en sterren nam; vaag zie ik haar
door het met stof bedekte raam
sunset 24-03-2012
|
Reactie geven op dit gedicht? Klik hier !
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|