|
na al dit zwijgen rust de zee op 't strand
waar zich de mist verspreidt als was 't een kwal
en schuurt het zand onder de voeten scherven
diep in mij een verbergen waar hunkering wil
nog steeds niet doven en ik lig uren wakker
zo bleek je huid dat ik je van de nevel
niet eens onderscheid, breng je de wijn
en met de wijn 't vergeten; een vage vlek
blijft je gezicht en wie je werkelijk bent
van waar je komt zal ik toch nimmer weten
en waarom je bent weggegaan…
in mij voelt het verlaten en eenzaamheid is niet
het juiste woord; mij rest niets anders
dan vertwijfeld ver te staren, te wachten
op dit strand, de resten ons nog in mijn hand.
sunset 07-07-2011
|
