Om mij heen stuurloze eilandjes

zwartwit gestempeld

drijven vlot na vlot voorbij                                                 

roergangers bomen buigen

de beweging kort en traag

morsige nevel mantelt de zomer-

avond die zich opmaakt                                    

schemering strikt het verval rood

de neerslag weeft een doodskleed tot sluier                                             

losgeweekte aarde wasemt zijn geur

langs de kromming van een hazenrug

schuift een grote wijzer

richting zes

Uit het niets, plotseling

tussen lage waterwilgen

die stem, gedempt

lichte huivering om te overwinnen

Ik geef me over en verlies de tijd

De vloot wijkt, hergroepeert

rondom stem en gestalte

De kerkklok slaat en ik herneem mijn lichaam

weet het zeker, dit moet

mijn vader zijn tussen de kudde of

nee toch niet, misschien

een verloren vriend. De tijd ontstegen

voor een moment ontsnapt aan de Rolling Stones

“And time waits for no one, and it won’t wait for me

No no no, not for me” 

Ik geef het terug, laat het bij zichzelf

versnel de pas, verleg mijn pad zo

dat ik de toren niet meer zie

De eilandjes liggen stil, herkauwen tijd

Iets in mij maakt zich los en van mij meester

Ik neurie: “time is on my side”.