|
het pad werpt nog een blik terug
knoopt mantel dicht, de kraag omhoog
muts in 't gezicht, ontwijkt de maan
breekt in een plas zijn been, bomen
grijpen in de lucht, hemel deint zich uit
en ademloos hangt 't hoofd in kruinen
wankelend sta ik in 't grijs als kind
onzeker op mijn benen en wolven
kijken mij wat peinzend aan
in 't sterrenlicht zingen de engelen
hun lied dringt door versteende huid
en hart; ik voel mij naakt
verzamel resten van 't gezang
spuw liefdeswoorden in mijn hand
maar niemand komt om hen weer
op te rapen uit het slijk al liggen
dieren in de stal, zitten zwaluwen
in 't spant, zingen in excelsis Deo
het licht ontbrandt, weg is de nacht
sunset 23-12-2012
http://sunset.deds.nl
|