Ik mijd je, benijd je, verwijt je
voel de krampen dubbel slagen.
Alweer een dilemma ontwaakt

ik wil je sluiten, mijn leven buiten
maar je maakt me afhankelijk
in de illusie dat het wederkerig is.
Wat ben ik dan, een goochelaar?

Ga mijn kind, gezwind
en kijk niet om. Vergeet het idee
dat mijn ogen je na zullen staren
ik hoor je adem wel wegebben

Kijk niet, lijd niet, net zoals ik
want samen zullen we stikken
of leven als ik besluit je nog even
bij me te houden.

Al kan ik je dan haten, wegpraten
durf me (nog) niet te verlaten.