blijf staan hier zijn geen wanden
verijsd  is ‘t woud en ‘k weet
om adem handen toch is het koud
en tot het naaste dat mij blijft
is ’t bitterwijd; ik weet om je geloof
jouw liefde en dat je met me vrijt

maar waar ik ben slapen de bomen
en jij ontwaakt in een verkeerde tijd
laat leven dan nog alle dromen
zelfs als je nacht een kilte schreit

ga maar laat mij hier zwijgend liggen
en zeg geen woord; weldra zwermen
witte vliegen die mij reeds weggedragen;
al valt waar onze voeten liepen
de dood nooit echt en  waar ik ben
doet niets mij dan nog pijn.