 |
| Abel Staring - 21:17 26-02-2007 |
|
|
Zuster Immaculata scheepte zich
eindelijk na veertig dienstjaren in.
Liep zij met haar koffers zeulend
toevallig Meester Char tegen het lijf?
Haar kleur herkende hij en zij moest mee.
Hij bracht de route in kaart en de zuster
keerde zich naar de wand en werd gewaar
hoe snel schaduwen verspringen kunnen.
Zonneleen 76 14 februari 2002
|
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 22:16 28-02-2007 |
|
|
|
"Op reis", de titel, wordt "De grote reis".
Johanna geef ik haar kloosternaam "Zuster Immaculata" in de hoop dat bij deze en gene
een belletje gaat rinkelen.
Mr Char wordt Meester Char. "Meister" was
als hint duidelijker geweest maar dat klinkt
in mijn oren niet goed.
De schaduwen verspringen niet meer exact
tien graden. Ook dat was een duidelijke hint,
maar helaas niet werkzaam.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 19:10 27-02-2007 |
|
|
|
Jij dacht: even een vlekje wegwerken.
Goed voorbeeld doet volgen ( soms).
|
|
Reactie gegeven door iris - 18:16 27-02-2007 |
|
|
|
Inderdaad wat erg kort door de bocht geformuleerd van me dat eerste teken Gods terwijl er in mijn beleving voor de toehoorder toch heel wat meer werd opgeroepen (herinneringen misschien) in strofe 2. Zal de nacht wel zijn 8-)
In ieder geval erg bedankt ook voor de Zonneleense uitleg, voel me heel wat wijzer weer.
Groet, iris
|
|
Reactie gegeven door wijnand - 18:05 27-02-2007 |
|
|
|
Dacht bij dit gedicht aan de serie Love Boat
ja mooi dit
|
|
Reactie gegeven door dick - 12:21 27-02-2007 |
|
|
|
Hoi Abel,
Ach ja, Amos weer, ik had het kunnen weten.
Toch hindert dat gat tussen regel 5 en 6.
Misschien kun je daar haar hutkoffer in de Golf van Biscaje over boord laten zetten.
Want daarin zat natuurlijk een vreselijke ziekte verborgen.
Zij hoort mij zwijgend aan, keert dan
haar gezicht naar de wand en ziet
de schaduw tien graden verspringen.
Ik heb even een lelijk ennetje geschrapt.
Dat verspringen van die schaduw is mooi.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 09:05 27-02-2007 |
|
|
|
Je komt een heel eind, en dat stelt me weer gerust...
Zie ook mijn reactie op dickronner.
"een teken Gods aan de toehoorder"? Dat is niet de
bedoeling van de tekstvervaardiger. Je kunt de tekst
wel dubbel lezen: puur als een anecdote of als, ja hoe noem je dat? Een allegorie misschien?
Het is fictie, het is mijn verbeelding van een situatie
die helaas maar al te herkenbaar is.
"Een teken Gods" : dat is me te monotheistisch geformuleerd. Te beperkt. Mr Char heeft een breder werkterrein.
Het tweede teken: de aard van dat teken laat de
tekst open.
Zonneleen: de naam is voor mij programmatisch.
Hoe precies, dat moet ik nog uitvinden.
Zonneleen is een juridische term. Met wortels die reiken tot in de Middeleeuwen.
Kijk, vroeger paste je in een hierarchie. Je stukje land viel altijd wel onder een heer en die heer was leenman en had ook weer een leenheer. Het feodale stelsel dus. Maar ook toen was een systeem niet altijd gesloten. Sommige mensen hadden een stukje grond dat nergens onder viel. En ja, dat kon natuurlijk niet.
Dus zei men: ik heb het van de zon te leen. In leen.
De zon is mijn leenheer.
Technisch gesproken: alles is feudum (leen) en wat geen feudum is, is allodium ( vrij goed, zonneleen).
Groet van Abel die nu ziet dat je een nachtbraakster bent. Hopelijk ook een morgenster.
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 08:48 27-02-2007 |
|
|
|
Na veertig dienstjaren scheepte zij
zich eindelijk in voor de grote reis.
Het kon geen toeval zijn dat Johanna
op de valreep Mr Char tegen het lijf liep.
Hij herkende haar kleur en nam haar mee.
Zij hoort mij zwijgend aan en keert dan
haar gezicht naar de wand en ziet
de schaduw tien graden verspringen.
.............................................................
De tekst doet zoals altijd een beroep op het interpretatievermogen van de lezer,
ja, en dan schijnt toch "die ik" pardoes
uit de lucht te komen vallen.
"Die ik" heeft een naam. Tot voor kort zette ik
bij iedere aflevering erbij "De episoden van Amos"
en die Amos Kurzweil is mijn fictie al zal ie heus wel hier en daar een eigenaardigheidje vertonen dat ik ook heb.
Regel 1 - 5 staat in de verleden tijd, dat ging vooraf
en tussen r.5 en r.6 gaapt een gat dat de lezer moet vullen. Misschien moet ik dat gat zelf vullen, maar dat weet ik nog zo net niet.
"Hij herkende haar kleur en nam haar mee":
misschien schrok Mr Char en bracht hij haar naar
het Academisch Ziekenhuis. [ Dit is een mogelijkheid,
er zijn natuurlijk meer mogelijkheden. ]
"Zij hoort mij zwijgend aan": Amos zegt iets tegen haar, brengt haar een uitslag of leest een brief misschien zelfs voor. Wat de aard van de boodschap is, laat zich raden. Het slot luidt: (zij) ziet
de schaduw tien graden verspringen.
Misschien ging die schaduw achteruit, misschien vooruit.
Tussen 5 en 6 zit een lacune. Ik laat dat gat
voorlopig maar gapen.
Wees gegroet van Abel
|
|
Reactie gegeven door iris - 03:30 27-02-2007 |
|
|
|
Ik houd wel van puzzels dus volgens mij gaat ie zo:
er wordt een verhaal verteld (strofe 1/2) waarbij in strofe 2 voelbaar een teken Gods wordt afgegeven aan de toehoorder. Deze bevindt zich dan natuurlijk net in de bezinningsperiode (na Aswoensdag) en wordt hevig geconfronteerd met zijn eigen sterfelijkheid en wedergeboorte. Op datzelfde moment verschijnt nogmaals een teken Gods om 'm toch maar even in te peperen, bewust te maken of whatever dat het hier om een niet te verwaarlozen iets gaat.
Dit is de gedachtengang van een volledig leek die met de wetenswaardigheid van Aswoensdag toch dat extra beetje jus kon toevoegen;
Gr, iris
Ps; van Zonneleens weet ik nix, zelfs google verwees me terug naar de lettertempel, tenzij ik het in wat hotels of bars moet zoeken.
|
|
Reactie gegeven door dick - 01:14 27-02-2007 |
|
|
|
<
Zonneleen maak ik in de kantlijn van mijn lectuur
van het preconciliaire brevier en missaal.
Wie daar in thuis is, kan de sporen van mijn lectuur
soms nog traceren. Tot mijn verrassing deed
iemand als Edmund Spenser iets dergelijks met zijn Amoretti, sonnetten voor zijn bruid, weefsels bepaald door zijn lectuur van het Book of Common Prayer.
>
He Abel, nu effe zonder dollen.
Waar komt die ik opeens vandaan?
|
|
Reactie gegeven door Abel Staring - 00:16 27-02-2007 |
|
|
|
[quote]Er staat niet meer dan er staat.[/quote]
Inderdaad, er staat primair wat er staat
&
er staat toch ook niet wat er staat.
P.S.
Zonneleen is een calendarium in wording,
dat begint op 1 december 2001. Zonneleen 76
kent geen voor of na.
Zonneleen maak ik in de kantlijn van mijn lectuur
van het preconciliaire brevier en missaal.
Wie daar in thuis is, kan de sporen van mijn lectuur
soms nog traceren. Tot mijn verrassing deed
iemand als Edmund Spenser iets dergelijks met zijn Amoretti, sonnetten voor zijn bruid, weefsels bepaald door zijn lectuur van het Book of Common Prayer.
Ik probeer mijn teksten zo te maken dat ze
zonder enige voorkennis te begrijpen zijn.
Dat lukt niet altijd. Onder Zonneleen 75 staat
Aswoensdag als datering. Weten wat voor dag dat is, helpt bij het vatten van het kwatrijn.
Groet van Abel
|
|
Reactie gegeven door jalF - 22:18 26-02-2007 |
|
|
|
Beste Heer Staring,
Ik heb bij uw gedichten vaak het gevoel dat ik de voorafgaande afleveringen uit een lange reeks gemist heb.
De toevoeging Zonneleen .. bevestigt die indruk natuurlijk ook nog eens.
Het dwingt tot kijken naar het bovenstaande als naar een stilstaand beeldje van een film.
Op zich zelf staand, zonder de samenhang van een ervoor en een erna.
Het ligt voor de hand dat je dan veel niet begrijpt.
Er staat niet meer dan er staat. Er is slechts het op je in laten werken van een beeld. In dit geval een oudere dame die na vier decennia een (terug?)reis gaat maken. Een man, die daar kennelijk de macht of de bevoegdheid toe heeft weerhoudt haar daarvan.
Dan is er ineens een Ik. Hij leest een brief voor.
Aan die vrouw of aan een andere? En er is een langdurig teleurgesteld(?) afwenden.
Ik moet zeggen dat u hiermee een bijzondere wereld schept, waarvan ik niet weet of die poëtisch is. Maar het gedwongen worden er op díe manier naar te kijken ervaar ik wel als heel bijzonder.
Dank voor het delen!
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
