|
|
ogen volgen patronen,
onafgebroken breuken
waar ooit rede met vrede vree
slaat aalglad gepraat
kraters in binnenkamers
onder het zout van tijd,
viert het profane hoogtij
ogenschijnlijk zonder einde
duikt ‘t verstand sporadisch op
om vervolgens te verdwijnen
het is leep bewind die beschikt;
waar wolven wolken tot monsters
kronen, bladeren trillen
daar tussen slaapt het kind
|
|
|
Reactie gegeven door milou - 21:59 20-12-2016 |
|
|
|
Ik lees het als een kerstgedicht, 't kind is dus het kindeke in de stal. En het gaat dus over vrede die zou moeten komen maar die er niet meer komt. Teveel aan glad gepraat, teveel breuken in de patronen, kraters in de binnenkamers. Het profane, wereldse haalt het van het mystieke en transcendente.
Misschien hier en daar wat gekunsteld naar mijn zin, maar ik heb er wel van opgekeken. Het noopt tot herlezen, mooi!
vr grt
milou***
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|