 |
| Rachel - 23:01 03-02-2007 |
|
|
mijn land is opgepoetst
het blinkt van honger en vertrouwen
er hangen groene stroken aan
en velden vol van goud
ik pluk het geel met natte handen
geen jas, die hangt te drogen
een paarse vogel pikt de knopen
los en vast, vergeet het gras
dat weeft onder mijn armen
waarmee het kruizen slaat
het licht verplaats en zeeft
er schaduw rust op zand
dat waaiert als ik een randje blaas
|
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 19:12 05-02-2007 |
|
|
|
Coole reply. Want je weet ook als reactiegever maar nooit hoe het aankomt. En dan is het goed om eens zwart op wit te horen dat er nog dichters zijn die een alternatiefje waarderen. Voor mij is het een bevredigende spielerei (sinds dat gedicht van Wilma) en voor de getroffenen - vaak niet de minsten naar mijn ervaring - een kadoo. Bij dit spel zijn er enkel winnaars. Soort letterseks.
|
|
Reactie gegeven door Rachel - 21:58 04-02-2007 |
|
|
|
Hallo Buigt,
Nou ik heb er geenzins bezwaar tegen, ech nie.
Ik verbaas mij er telkens weer over hoe jij goochelt met mijn woorden. Ik verander een gedicht 100 keer voordat ik plaats en na het plaatsen ook genoeg malen. Een gedicht suddert ongeveer 2 a 3 weken en dan pas de pen erin.
Ik zie andere woorden, andere mogelijkheden, kortom ik word er gek van. De papierbakken zijn hier overal, de koelkast leeg :-D en ga zo maar door.
Ik moet maar eens de berg op en olijven plukken of alle pennen leegschudden. Misschien maar eens zangles nemen of een ander hobby zoeken. Nee, dat gaat niet. Ik zie overal woorden, zinnen, letters.
En dan lees ik dit hierboven en denk, Rachel het was het bijna. Ik heb ervan genoten en vind het prachtig.
dus bedankt maar weer.
|
|
Reactie gegeven door Buigt - 18:28 04-02-2007 |
|
|
|
Er zijn dichters die beledigd zijn wanneer iemand met zijn ongewassen poten aan hun gedicht zit. Die mensen weten niet wat ze missen. Immers, ongevraagde alternatieven. Is er iets mooiers denkbaar? Nee wa.
maastricht dakar jeruzalem
mijn land is gepoetst
het blinkt van honger en vertrouwen
er hangen groene stroken aan
en velden vol van goud
ik pluk het met natte handen
geen jas droogt paars geen
vogel pikt de knopen los
of vast, vergeet het gras
dat halsreikt in mijn oksel
als het maar kruizen slaat
wat licht verplaatst en op
schaduw lijkt rustig gewaaid
zand zoals ik met mijn randje
kristo-sahara-hazen-bloksel
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
