|
en nu de luchten grauw
geworden zijn, de adem
zacht ontglipt en 't zuchten
nachtmysterie blijft,
[tik, tikkend op het raam
met dichtgeknepen ogen
zwevend door de wasem
komt het langzij en kijkt
mij diep indringend aan
vraagt wat wij meer zijn
dan slechts vage schaduw-
schimmen in een maan]
vang ik de uren in mijn hand
en mors hen één na één
voel heel intens elk pijnlijk bot
maar schud de tranen af
tot 't denken eenzaam
eenzaam in zijn dagen leeft
sunset 15-03-2013
http://sunset.deds.nl
|