Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Twee korte verhalen
 Henk Gruys - 10:09 25-06-2015 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Henk Gruys  Bekijk statistieken van dit gedicht 

Twee korte verhalen


New York

Nadat mijn ogen waren gewend ontwaarde ik een hoge, brokkelige, steenwand, met onderaan een deur, nieuw, later aangebracht. dit was de buitenmuur van het oude pakhuis waar ik zojuist doorheen was gelopen en geen mens had gezien.
    Met inspanning duwde ik de zware schuifdeur open en deed een stap naar buiten.
    De zon stak. Voor mij lag een wijde, kanaalachtige havenkom met kabbelende golfjes. Aan mijn voeten een verrotte beschoeiing met aangedreven vuilklonten, iriserende oliedrijfsels en grasresten. – Met de stank van rans vet.
    Onbevaren nochtans dit achterwater, – boten of ponten waren nergens te bekennen, en andere havenactiviteitenook niet, slechts een leeg, kabbelend watervlak, ontoegankelijk voor vaartuigen, omdat die nergens een doorang hadden; omsloten als ze werden door hoge silo's voor meelsoorten en granen aan alle zijden.
    – Dit uitzicht fascineerde mij buitengewoon; het leek of ik het ergens van herkende. Voor dit beeld zou ik iedere middag aan deze oever mijn tentje wel willen opslaan, om in de late zon weg te dromen en te kijken naar die zwaar beschaduwde leigrijze fabriekstempels aan de overkant.
    Eén zou ik willen worden met de vervulling van dit bevlogen visioen.
    Te sterven in opperste eenzaamheid aan de oude havenkant van New York.


Gevlucht voor het naderen

"Ze hebben haar er al uit gehaald," zei de man, "ze is naar het ziekenhuis gebracht. Het zag er niet best uit. – Waar blijft de brandweer toch?"
    Een oude houten woning was het waar ik voor stond; met een driehoekige voorgevel, – niet groot, en ook niet van het kleinste soort. Maar dikke rookzuilen van vuil geel en grijs, kolkten en draaiden reeds langs de daklijsten omhoog.
    Ik zag ook vlammen onder de dakpannen uitkomen. De zolderverdieping moest al in lichterlaaie staan.
    Maar in de huiskamer, op straathoogte – je keek door de ramen, maar niet vèr naar binnen, – was van de brand nog niets te bespeuren. Absoluut niets. Dat was gruwelijk. Er hingen vitrages voor de ramen en er stonden vol bloeiende planten op de vensterbankjes. Die vrouw had ze daareven misschien nog water gegeven.
    Straks zou dat alles veranderen; onverbiddelijk schoof dat nader. Eerst zou er in die kamer rook binnen komen, dan vlammen, en tenslotte zou alles in brand staan, de meubels, de schilderijen, de radio, de stofzuiger, de keuken – alles, reddeloos.
    Tegen zulke visioenen van ondergang kan ik slecht; ik draaide mij om en haastte mij weg, zonder nog één keer achterom te kijken.
    Ik wist dat ik het beeld van het steeds feller brandende, groene huis niet meer kwijt zou raken.

Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren

De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287