met lege handen eenvoudig gewoon een mens

bespot door pers, gelach, er liep iets mank

verspreidde toen door en voor de televisielens

niet voorbereid op het nieuwe ambt zomaar

voor de leeuwen gegooid, beroofd gekooid

naar de pijpen dansen in het gareel zowaar

en met een logge kroon en scepter getooid

zonder eigen inbreng het holle mooi versierd

een lach die ’s avond nog de spieren schaadt

elk woord men op de weegschaal legt ontsiert

een eigen interpretaties niet mogelijk maakt

nu de storm is gaan liggen het espenblad rust

nog wel de jonge scheuten zich ontbloten

moord en brand geschreeuw in plaats van sust

wordt naar hen die zich niet kunnen weren gefloten

Wilhelm