 |
|
In een land ver hier vandaan leefde eens een jongetje dat maar niet wilde groeien, zelfs niet toen hij al volwassen was.
Omdat hij zo klein bleef groeide de baard door zijn keel heen wat invloed op zijn stem had, die werd nooit zwaar zoals zijn vader`s stem, die als dominee preken kon zoals niemand preken kon.
Het joch besloot om in plaats van in de voetsporen van zijn vader te treden, prekenschrijver te worden, hij zou zichzelf en zijn vader niet alleen landelijk, maar wereldwijd beroemd maken, gewoon omdat hij vond dat hij het kon.
Zodra de zon opkwam pakte hij zijn pen en begon te schrijven, en schrijven, en schrijven tot de schemer inviel.
Dan legde hij zijn pen neer en liep met schepnetje onder de arm naar buiten, dag in dag uit, jaar in jaar uit, nooit bij zonlicht, altijd tijdens schemer.
De schemer was zijn vriend, daar voelde hij zich heerlijk, de maan moest dan nog opkomen naast de schimmen van zijn angst, het duister, maar nooit had hij angst voor de schemer.
Hij wist, dan gaan de vogeltjes slapen, en komen de vleermuizen tevoorschijn.
Dol was hij op vleermuizen.
Ze vliegen elke dag dezelfde route wist hij.
Daar stond hij dan te wachten tot er een exemplaar vlak boven zijn hoofd vloog, hield snel zijn schepnetje omhoog, ving de vleermuis, beet zijn kop er af en zoog hem leeg. Dan veegde hij zijn mond af met zijn mouw en riep beleefd naar de lucht; "Dank u wel, ik krijg weer inspiratie!"
Met verende pas snelde hij terug huiswaarts om zijn wereldpreek af te schrijven.
Ik ben groot
integer ook, en jullie zijn
zondaars, aan de drank , allemaal
Ik kom jullie een godvergeten lesje leren!"
En zo bleef hij schrijven, jarenlang, tot zijn vingers er krom van werden, de vleermuizen uitgestorven.
Het kleine ventje probeerde nog spitsmuizen, en werd er gek van, ze smaakten nergens naar, en dat van zich afschrijven lieten zijn gekromde vingers niet toe.
|
|
|
Reactie gegeven door 88 - 16:13 05-04-2015 |
|
|
|
ja, je hebt gelijk, ik zie het en ga het aanpassen, dank je wel!
|
|
Reactie gegeven door evamaria - 16:11 05-04-2015 |
|
|
|
een jongetje die - dat
Een grappig verhaal.
De schemer was zijn vriend, daar voelde hij zich heerlijk, de maan moest dan nog opkomen, de schimmen verschenen waar hij bang van was, maar niet van de schemer
Kan beter als zin.
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 15:43 05-04-2015 |
|
|
|
Nee 88, dat was dat zingende gezin. Je kent de familie Osbourne toch wel?
|
|
Reactie gegeven door 88 - 10:14 05-04-2015 |
|
|
|
is dat het beroemde toneelstuk
De nazaat van catweazle?
|
|
Reactie gegeven door Marcel - 10:03 05-04-2015 |
|
|
|
Ik moet aan ozzy osbourne denken die heeft dat wel eens op een podium gedaan........
interessant verhaal
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
