|
Er was eens
Een kereltje met een heel klein piemeltje. Dat piemeltje was niet altijd zo klein, neen, het was eerst een relatief grote, met het ventje er in.
Nadat het geboren was ging het kereltje groeien en trok toen hij kleutertje werd eigenhandig de te strakke voorhuid van zijn neus, rolde de hele handel vervolgens via zijn nek naar beneden, stapte er met zijn beentjes overheen en hups, daar plopte het als een elastiekje op de plek waar het hoorde tot piemeltje.
Zijn moeder, Marie Rozenwater, die bij de geboorte al zag dat hij als lulletje werd geboren, deed er alles aan om hem weerbaar te maken, en schoot er een beetje in door. Telkens wanneer ze een bordje pap klaarmaakte, dan zei ze vol moederhumor;
"Ga maar zitten lulletje, dan krijg je een bordje knuppelpap!"
Schaterlachend knoeide het kereltje dan met de pap, het zat werkelijk overal, dat kon zijn moeder niets schelen, het ventje lachte zelfs luidkeels als zijn mama hem een spiegel voorhield en zei;
"Kijk lulletje, je zit helemaal onder de knuppeltjespap!"
De jaren verstreken, het lulletje werd groter, maar zijn piemeltje niet, en toch wilde hij, net zoals zijn vriendjes deden, er avonturen mee beleven, dus bedacht hij een pseudoniem voor zijn kleine vriendje.
`s Nachts droeg hij `m een gedichtje voor;
piemelklein
pielemijn
wanneer zul jij zo groot
dat je in m`n hand past zijn?
Pielemijn probeerde het wel, maar kwam niet verder dan twee millimeter , dus niet genoeg om beet te pakken al spoot wel de knuppeltjespap in de rondte.
Op die ene dag, gilde hij het uit!
"Waarom, waarom waarom
waarom toch ik, waarom ?"
Het was 5 minuten voor zijn 18 de verjaardag, plots verscheen er een fee die zijn gejammer hoorde, ze zei;
"Lulletje, als jij een wens mocht doen, wat zou je dan wensen?"
Lulletje keek haar verbaasd aan en zei dat ie , nu hij 18 zou worden, geen lulletje meer wilde heten.
"Dat is een mooie en ook haalbare wens Lulletje, zodra de klok twaalven slaat heet jij voortaan Lul."
Lulletje knipperde met zijn ogen,gilde nee..maar waar was de fee nou opeens?
Boing boing boing boing
Boing boing boing boing
Boing boing boing boing
Van onderaf de trap hoorde hij zijn moeder vrolijk doch uit volle borst zingen;
Er is een lul jarig hoera hoera
dat kun je wel zien dat is hij..
|
