De wind een winterkind
dat nachten strengt
gezwind de luchten
ijzig blauw verft.
Het land een diepe kou
die donker wolken kwast
sneeuw en hagel rijpt
dwars op de horizon.
De mens een zwoegen
dat zucht onder het juk
van zonloze dagen lood
de verpulvering tot as.
De lente een leven
dat niemand nog kent
begraven is in grond
als gewapend beton.
