|
ik ga in 't zout wandelen: strand, golven en zeewind
later vergeet ik zelfs de geheime naam van de branding
- jouw voelen in ‘t zand, gestorven hout; eender wat
de zee aanspoelt in tijden van stormen ben jij, hier
niet enkel maar een vriendin uit gouden tijden
wat uit je handen valt, vormt het strand
en bewegingen verbleken, schemeren in het duister
- de nacht opent de kosmos en sterren zijn ‘t kunstlicht
waarin jij verdwijnt net als zeldzame planten, stenen,
houd jij jouw schildpad met een blauwe draad
strak aan het lijntje – ik kan het niet herkennen:
is het de wereld die verzinkt, mij een ader
uit mijn huid trekt, of is het toch dat monster
vanuit mijn vroege jeugd.
sunset 13-11-2011
|