 |
| Chatfant - 00:32 21-02-2014 |
|
|
Ik weet nog vroeger toen je klein was
hoe ik je leerde lopen. Je was zo schattig
met die mollige worstenpootjes.Hoe trots
was ik op je toen je die eerste keer op je
potje plaste en het wassen van duizenden
katoenen luiers een einde nam. Je kreeg een houten
stepje toen je 3 was, wat was je er trots op.
En met vier ging je frobelen, propjes plakken
op karton. Veel te snel ging je naar de Grote school.
Je kon goed leren , dus hebben je vader en ik
diep in de buidel moeten tasten om jou al die jaren
van boeken en schriften te voorzien. Je vond een
goede baan en ook een lieve vrouw.Wat was ik blij
met jullie eerste kindje. Het kwam graag bij ons
en we pasten dan ook graag 2 keer per week op, zodat jullie
samen ook nog wat van het leven konden genieten.
Maar nu ben ik oud en nutteloos-zeg je- en kost ik jullie
mijn eigen gespaarde geld. Waarom mag ik nu opeens
niet meer leven en zetten jullie me onder druk
vrijwillig mijn leven te beeindigen, omdat mijn
leven geen waarde meer zou hebben. Ja, ik
vergeet soms dingen en ik kan niet goed meer lopen,
maar ik geniet van de zon en de bloemen in de wei;
Ik hoor 's morgens vroeg de vogels zingen en
zie de kinderen langs lopen zwaaiend met hun laptopjes.
Sommige zwaaien dan naar mij. Waarom zeg je me toch,
dat ik jullie tot last ben? Heb ik die kosten niet
vooruit betaald, toen ik jaren voor anderen zorgde en
mijn premie afdroeg? Mijn leven heeft waarde voor mij,
jij hoeft mijn leven niet te leven, leef je eigen leven,
maar laat mij niet door pressie sterven.
|
|
|
Reactie gegeven door Chatfant - 23:56 22-02-2014 |
|
|
|
88, dat is op zich een idee. Ik zou nu hetzelfde verhaal kunnen schrijven vanuit de kinderen, die moeder of vader een euthanasieverklaring proberen aan te praten, omdat ze haar of hem gewoon te bewerkelijk vinden en er geen zin in hebben veel geld uit te geven voor hun verzorging. En er nog minder zin in hebben bij hun al of niet demente ouders langs te gaan, omdat ze wel steun, hulp en support van hen willen hebben, maar er niet mee leven kunnen, dat zij zelf hulp nodig zouden kunnen hebben. Vrij vertaald: iemand moet dood ,omdat niemand zin heeft voor die persoon te zorgen; gehandicapt moet dood? ongewenst moet dood? werkeloos moet dood? niet winstgevend moet dood? ongewenst kind moet dood? ieder die ziek wordt ook maar dood? Vergis je niet in de pressie die kinderen en omgeving op ouderen kunnen leggen om er zelf maar een eind aan te maken. Hoe schuldig moet je je gaan voelen wanneer je hulpbehoevend wordt?
|
|
Reactie gegeven door 88 - 16:31 22-02-2014 |
|
|
|
Hmm.. ik weet niet wat ik hiervan moet zeggen, het is een mooi gegeven, actueel ook, maar zo pakt het niet, het is te gekleurd en te dramatisch zoetsappig, zoiets..
Ik zou dit wel bewaren, maar een andere invalshoek zoeken om te herwerken, zodat het er wel vanaf spat, wat je wilde zeggen, iets met omgekeerde compassie..
Probeer eens een dialoog, wat doen we met ` vader of moeder` bv..
* Wat erg dat ze zo dement is he?
- Ja, voor ons dan he, ze weet niks meer, het enige wat ze doet is lachen als er kindertjes naar haar zwaaien, dat is toch geen leven, we kunnen een pilletje geven..
* Goed idee, en die kast, wil jij die dan, of liever de ..?
Hm...
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
