|
hoe blauw is je voorhoofd, vandaag
blauw als de dag, nog blauwer
je schouders de randen en hoeken
van rotsen uit zand die zich torenen
op de andere kant van de stroom
jouw armen neerwaarts vloeiend
naar donkere tinten van weiden
en struiken en kiezel aan d' oever
gelijkt jouw stem op het knisperen
en lispelen van gras in een wind
dat zich buigt en verheft hier
zo dicht bij de grens van wat vocht
nooit heb ik je lijf, zijn welvingen
je vormen en gestes samen met
't groen en het bruin in de avond
op ’t wit van het laken zo duidelijk
gezien als in schemer jouw haar
zacht gestreeld door mijn adem
zich wendt en keert als de banen
van zilveren sterren zo zacht
stil zweeft in winterse nachten
steeds dit warm teder rood
sunset 05-02-2014
http://sunset.deds.nl
|
