|
 |
|
De augurken der vergetelheid (villanelle) |
|
Hij speelde op de trekharmonica
mijn vriend die Andries knevel kon verdragen
wij hielden van de ars retorica
wij spijbelden lessen informatica
het begon ons ook na weken niet te dagen
hij speelde op de trekharmonica
we hadden ooit eens na heel veel blabla
elkaar van het café naar huis gedragen
wij hielden van de ars retorica
ik weet nog die keer in de cinema
men bleef herhaaldelijk om stilte vragen
hij speelde op de trekharmonica
terwijl we keken naar Caligula
men heeft dat ding in tweeën willen zagen
wij hielden van de ars retorica
Nog als ik doelloos door de straten ga
het trieste geluid van zijn weeklagen
en iemand die trok aan zijn harmonica
volledig wars van ars retorica
|
|
|
re: De augurken der vergetelheid (villanelle) |
|
Reactie gegeven door Marion Spronk - 17:07 28-01-2014 |
|
|
|
Lang leve de muziek!
|
|
Reactie gegeven door Adriaan van Dam - 23:34 27-01-2014 |
|
|
|
Beste Ray,
Kijk nog eens goed naar de volgende regels en verander ze zodanig dat ze de de dreun:
TU-TAA TU-TAA TU-TAA TU-TAA TU-TAA te pakken hebben.
4, 5, 17 en 18
Je Adriaan
|
|
re: De augurken der vergetelheid (villanelle) |
|
Reactie gegeven door Guido Vanhee - 21:03 27-01-2014 |
|
|
|
Niet evident die villanelles. Maar deze komt er goed uit!
|
|
re: De augurken der vergetelheid (villanelle) |
|
Reactie gegeven door ray - 00:50 27-01-2014 |
|
|
|
waar wringt het metrum dan volgens jou? Ik heb t dichie zelf te vaak gelezen en ben er blind voor geworden denk ik, of doof
vg
Ray
|
|
re: De augurken der vergetelheid (villanelle) |
|
Reactie gegeven door ray - 23:40 26-01-2014 |
|
|
|
naar een gedicht van Martin Veltman
Hij speelde op de mondharmonica,
mijn vriend die Bloem en Marsman kon verklaren,
wij hielden van de ars poëtica.
Wij spijbelden de lessen algebra.
De oorlogslucht begon wat op te klaren.
Hij speelde op de mondharmonica.
En eenmaal sprak de zwarte camera.
Die foto zou de hoge blik bewaren.
Wij hielden van de ars poëtica.
Zijn vader zocht het licht van Canada.
Het schip is uit de haven weggevaren.
Hij speelde op de mondharmonica.
Ik wilde hem op vleugels achterna.
Mijn jongensschouders konden niet bedaren.
Wij hielden van de ars poëtica.
Nog als ik ergens aan een kade sta
dwaalt zijn muziek als rook om de lantaren.
Hij speelde op de mondharmonica.
Wij hielden van de ars poëtica.
|
De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
|
|
|
