|
en rond de tafel zij
hij en een vage omtrek
als brief of ook
een kaartenhuis; de stem
zingt als kristal in 't nu
de mensen die geen mens zijn
moeten gaan
naar 't huis
langs zovele façades
door de portalen, gangen
voorbij 't massale praten
monden begeleiden vijandig haten
te snel voor 't oog en altijd
verder zonder haperen
geen einde aan de schemer
neem ik de lift weer
naar benee waar jij met mij
als oudje wandelt, samen
in de zomer zacht als moeder
van het naakte praten;
wat ook gebeurt
geen enkele maar
sunset 11-05-2013
http://sunset.deds.nl
|