Hoofdmenu
    Hoofdpagina
    Gedichten
    Auteurs
    Zoeken
    Reacties
    Insturen
    Voorwaarden
    Greencard
    Contact

  Inloggen
 

  Registreren
  Wachtwoord vergeten

  Laatste 35 reacties
 
re: FEESTDiotheC...
re: Lezenwietewu...
re: Lezenwietewu...
re: FEESTSoit
re: FEESTSoit
re: vegannis...MirandaMei
re: FEESTMirandaMei
re: InktDiotheC...
re: Pasen aa...Tsila
re: Inktwijnand
re: vegannis...Erik Le...
re: vegannis...Mr.Deuce
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktLetItAl...
re: InktBuigt
re: Inktcoolbur...
re: InktDiotheC...
re: Inktwijnand
re: Inktcoolbur...
re: Inktwijnand
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: InktDiotheC...
re: (G)razen...coolbur...
re: Spokencoolbur...
re: De geur ...Claudel...
re: SpokenClaudel...
re: vegannis...Erik Le...
re: [30-007]...Claudel...
re: Morsewijnand
re: Herderst...coolbur...
re: Nimfomaniakcoolbur...
re: Brozen d...MirandaMei
 Meer reacties

  Laatste 25 gedichten
 
Inktcoolbur...
vegannisatieErik Le...
The African ...Claudel...
Licence to k...Claudel...
I wanna be y...Claudel...
Waar is Stev...Claudel...
alweer bijna...DiotheC...
Con-textdegon valk
Stop de tijd !!Claudel...
Tattoo you Claudel...
Zo'n dagDiotheC...
Een HuisHenk Gruys
herfst 2019augusta
FEESTSoit
Filosoof in ...Claudel...
bewegingenErik Le...
dubbellevenErik Le...
Claude Money?Claudel...
Brothers in ...Claudel...
Beast of bur...Claudel...
VogelsMarkeR
SleutelsHenk Gruys
Renee, remem...Claudel...
ViltjeSoit
Adem voor ad...seline168
 Meer gedichten
Dalende Wolk
 Henk Gruys - 15:36 10-04-2013 Stuur e-mail  Profiel bekijken van Henk Gruys  Bekijk statistieken van dit gedicht 



Dalende Wolk


Omdat het nog tamelijk vroeg is, is het stil en rustig op het kale veldje waar ik naartoe ben gelopen. De zon is net op en straalt laag boven de populieren van het plantsoentje in de verte. Het gebeurt vaker dat ik zo vroeg opsta als het mooi weer is. – De temperatuur is lauw en er staat nauwelijks wind.
    Ik bevind mij in een tamelijk wijde, maar ondiepe soorttrechter, waar het rommelig is door afval dat er is ingewaaid of door buurtkinderen in achtergelaten. Ik sta een beetje rond te kijken, – wat doelloos, want deze kuil achter mijn huis, die de indruk geeft of hij door een explosie of inslag is ontstaan, heeft natuurlijk niets nieuws.
    Dan hoor ik in de verte een zwak, beetje haperend ronken.
    Een vliegtuig.
    Vliegtuigen trekken hier vaker over; die zijn dan opgestegen van de kleine vlieghaven verderop. – Waarom ik dit exemplaar volg weet ik niet; misschien uit verstrooide gewoonte...
    Het is een klein sporttoestel, dat ietwat wiebelt met zijn kleurloze metalen vleugels. De ochtendzon schittert op zijn romp.
    Maar het lijkt een speciale taak te vervullen. Eerst zet het zijn motor af, en gaat bijna stil hangen. Nu wordt uit de bodem een buis naar buiten gebracht van een opvallende lichtbruine kleur en nogal van enige lengte. Het toestel daalt nog steeds. Ik zie zo scherp dat ik de roestbladders op de pijp kan onderscheiden. Nieuwsgierig, maar ook wat argwanend loop ik een paar stappen achteruit, steeds naar boven turend. Ineens spuit uit die buis een oranje wolk van grote dichtheid naar buiten. Dat heeft iets opzettelijks; het doet denken aan iets demonstratiefs voor of tegen iets. – Maar wat...
    De oranje wolk uit het toestel, doordat ze zwaarder is dan lucht, daalt direct en snel. Het gebeurt recht boven mij, en voor ik het in de gaten heb word ik intensief bestrooid door een stoffig oranje poeder, waar grovere korrels in zitten, die op de grond kletteren als de hagel bij een onweersbui. Ik voel het prikken op mijn gezicht en handen, alsof ik in een hete aswolk terecht ben gekomen. Ik ben verbluft, – en sprakeloos volg ik het vliegtuig.
    Was dit op mij gemunt? Het leek wel een soort wraakneming, of waarschuwing... even effectief als een vangnet over een dier. Maar waarvoor dan? Heeft dit iets van doen met de kritische onderzoeksresultaten van de krant waar ik werk? – Aan dit stortbad was niet te ontkomen, het was Er gaat van alles door me heen.
    Overal op de grond ligt de oranje asregen. Het heeft wat van kleurhoudend zand, waarvan de grovere partikels dat oranje minder hebben geabsobeerd, alsof ze nat zijn. – Nog nooit heb ik dit gezien; en het doet mij ook nergens aan denken. Er is niemand anders; achter de bovenramen van de buren zie ik de gordijnen nog gesloten. Het vliegtuig is inmiddels de halve hemel afgedwaald, maar heeft zijn propeller herstart en trekt op. De slurf is ingetrokken en rustig vervolgt het zijn route naar onbekende verten.
        Ik krijg betraande ogen en proef een samentrekkende smaak, als in de nabijheid van een explosie. Duidelijk dat ik niet moet blijven treuzelen. Wie weet met wat voor gemeens ik in aanraking ben gekomen!
    Ik haast mij terug naar huis. Toen ik wegging had ik de achterdeur in het slot getrokken en tergend moet ik al mijn zakken nazoeken voor de sleutel. Binnen ren ik meteen naar boven de badkamer in. Zo gauw mogelijk die troep afspoelen en mijn ogen baden in lauw gekookt water, dat is het beste!
    Het douchewater ziet roze als kinderlimonade; ik heb blijkbaar nogal wat over me heen gekregen! Het oogbadje kan ik niet vinden. Je kunt daar ook een jeneverglaasje voor gebruiken; zal ik straks even pakken. Als ik de kranen dichtdraai, stel ik vast ik dat de douche me goed heeft gedaan. Ik voel me weliswaar iets opgewonden en ongerust, maar zulks kan, als je vatbaar bent voor suggesties, natuurlijk verbeelding zijn. Nadat ik schone kleren heb aangetrokken, ga ik voor de zekerheid even op het bed liggen; misschien geeft dat wat ontspanning.
    Bovenop het beddegoed liggend staar ik een poosje naar de figuurtjes op het behang, uitgevoerd in bruin en lichtere tint, die als erin geweven lijken. Ze doen denken aan de bruine slurf uit het vliegtuig. – Wat een rare ervaring zoëven! Na enige tijd krioelen de motiefjes mij voor mijn ogen. En er moet toch een werking van het poeder zijn: om de tien seconden kriebelt mij een niesbui. Maar ondanks dit ongemak val ik na enige tijd in slaap.

Als ik wakker word schijnt de zon door een kier recht in mijn ogen. Ik realiseer me dat er iemand herhaaldelijk beneden op de deurbel staat te drukken. Ik richt mij moeizaam op, en inspecteer eerst armen en benen. Ik lijk nergens last van te hebben. Eerst loop ik nog even naar het zijkamertje waar ik over het veld kan kijken. Aan de rand zie ik een muisgrijze auto staan van buitensporig sportief model; er zit ook iemand in, onbeweeglijk. Het gekleurde mengsel zie ik er in een grote vlek omheen liggen. In elk geval ga ik er straks een beetje van verzamelen als mogelijk bewijs. Want dit ongewone raadsel wil ik opgelost zien. Wie of wat zou me daarbij van dienst kunnen zijn..? Degene in de sportauto wellicht als getuige? Of hoort hij bij het vliegtuig?
    Het deursignaal klinkt voor de derde of vierde maal; en ongeduldiger dan eerst naar ik mij verbeeld. Ik daal snel af naar beneden en open zonder verwijl de voordeur. Er staat een wezen voor mij – anders kan ik het niet noemen, – dat nauwelijks groter is dan één meter, maar een soort man toch. Hij draagt een bijna wit regenjasje, heeft een heel groot hoofd met gelige tint, en een dun snorretje als getekend met oostindische inkt. Hij heeft een stapeltje, waarschijnlijk godsdienstige brochures of traktaatjes onder de arm. Ik maak een afwijzend gebaar zonder te spreken; hij kniktdat hij mij begrijpt. – Nog even kijkt hij naar mij omhoog, alsof een kleine terechtwijzing op zijn plaats zou zijn.
    Maar het stokt in hem, door iets dat hij nu schijnt te ontdekken. Verschrikt keert hij zich af, en nog een maal omkijkend rept hij zich weg, tussen de geparkeerde auto's door; zo gehaast als zijn korte beentjes dit toelaten. – Ik zink in een lichte duizeling op de knieën.
    Achter het huis hoor ik de sportwagen loeiend starten.

Reactie insturen
Graag eerst...

Inloggen of Registreren
re: Dalende Wolk
Reactie gegeven door Henk Gruys - 10:22 11-04-2013 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Ja, die witregels, daar ga ik nog eens naar kijken. Maar zo'n witregel moet natuurlijk wel een dramatische functie hebben in het verhaal, dat moet voorop staan. De leesbaarheid op Internet zegt me niet zoveel. Ik ben meer van het papieren boek.
Dank voor je reactie en waarderende woorden.

re: Dalende Wolk
Reactie gegeven door Buigt - 17:55 10-04-2013 Stuur e-mail Profiel bekijken van voet
Leuk verhaal. Ik zou voor de leesbaarheid minder alinea's en meer witregels gebruiken, maar dat komt misschien omdat ik een dagje ouder word.

Vlot geschreven, wat mij betreft. Ik zie zo geen grammatica- vorm- of stijlfouten en dat is in een langer stuk tegenwoordig pure winst. Het doet qua thema wel wat denken aan de hang-up van mijn zoon: chemtrails* en die van mijzelf: war of the worlds. Het belangrijkst is natuurlijk de humor waarin een en ander gegoten is.

*http://nl.wikipedia.org/wiki/Chemtrail




De gedichten die ingezonden zijn op de website van de lettertempel en e.v.t. toekomst projecten die gekoppeld zijn aan de lettertempel blijven ten alle tijden eigendom van de feitelijke auteur van het gedicht. Zonder toestemming van de feitelijk auteur mogen de gedichten niet gebruikt worden voor andere doeleinden dan lezen op deze site en indien hier toestemming voor gegeven is door de feitelijke auteur het uitgeven van de gedichten door lettertempel zelf. Mocht er sprake zijn van misbruik van de content en de gedichten die gepubliceerd zijn op deze site door wat dan ook dan zullen er hoe dan ook (in samenspraak met de auteur) stappen worden ondernomen.
2006-2024 © Bizway - BTW nr. NL821748014.B01 - KvK 28086287