|
waar lettergrepen hun uitweg vinden
zijn zij niet meer dan geschenken
van 't leven, een muziek in tonen
die zich componeren tot een lied
ik heb jouw haar zien vergrijzen
en mijn meegereisde droefheid
kent enkel maar dat ver verleden
al blijft het een monotone klank
zelfs onverrichter zake,
wanneer de mond stilvalt
er geen licht op ons schijnt en jij
niet meer weet welk deel ‘t mijne is
blijft 't onvervulde naamloos
in tijden dat ik geen woorden heb
en er slechts stilte uit mij spreekt
al zal ik het ooit wel benoemen
omdat jouw liefde geduldig is
sunset 30-03-2013
http://sunset.deds.nl
|